Wat ik me nooit gerealiseerd heb....

Wat ik me nooit gerealiseerd heb....

Als je te vroeg geboren wordt, ga je in een couveuse. Dat gaat nu anders dan zo’n 30-40 jaar geleden. En ook weer anders dan voor de uitvinding van de couveuse aan het einde van de 19e eeuw. Toen moest je het als te vroeg geborene zien te redden in een pot met veren. Niet echt een kansrijke start.

Ondanks de huidige, moderne technieken is het voor een te vroeg geboren kind nog steeds een koud en kil begin. Het ene moment zit het nog warm, veilig en vertrouwd in de baarmoeder. Het volgende moment ligt het helemaal alleen in een felverlichte omgeving met niks bekends om zich heen. Medisch gezien kan het vaak niet anders.

Om het vervolgens voor de baby zo ontspannen mogelijk te maken wordt van alles gedaan. De couveuse staat bij de moeder op de kamer. In de couveuse wordt een soort nestje gemaakt. Hiermee wordt de houding in de baarmoeder nagebootst. Er wordt voorzichtig gedaan met (hard) geluid, want een baby kan zich daar nog niet voor afsluiten. Dit om te voorkomen dat het kindje schrikt. Ook is er tijd om met het kindje te ‘buidelen’.  Het kindje ligt dan met de blote huid bij de ouder met een warme deken eroverheen. Zo kunnen ze elkaar leren kennen, hoort de baby de stem van de ouders en is hechting mogelijk. Cruciaal voor de ontwikkeling van het kindje.

Hoe anders was dat zo’n 30-40 jaar geleden. De ouders mochten tijdens bezoekuren langskomen. Van achter glas keken ze naar een rij couveuses en in één daarvan lag hun kindje. Zonder bescherming, nestjes, afscherming. In een glazen bak onder fel licht. Dit alles wist ik, maar kortgeleden werd daar nog wat aan toegevoegd.

Een cliënt die bij mij kwam. Bij elk onverwacht geluid schrikt ze vreselijk. Ze verlangt naar intimiteit. De realiteit is dat ze zich nauwelijks kan laten aanraken. Zij was te vroeg geboren, ruim 30 jaar geleden. Ze werd in die beginperiode alleen maar medisch aangeraakt: voor slangetjes, prikken, onderzoek. Daarbij had de verpleging de gewoonte om de medische instrumenten die ze daar voor nodig hadden even neer te leggen, klaar te leggen. Met een klap. Bovenop de couveuse…. En als de kindjes klaar waren met drinken – uit glazen flesjes -  werden die flesjes met een grote boog in de prullenbak gegooid. Haar vader vertelde dat alle kindjes met armpjes en beentjes de lucht in schoten. Van de schrik. Elke keer weer. 

Gaande de therapie realiseerde zij zich welke impact deze start op de rest van haar leven heeft gehad. Nooit eerder gerealiseerd. Langzamerhand leert zij nu om zich thuis te voelen in haar eigen lichaam.

Contactgegevens

Openingstijden

  • Maandag 09:00 - 18:00
  • Dinsdag 09:00 - 20:00
  • Woensdag 09:00 - 18:00
  • Donderdag Gesloten
  • Vrijdag 09:00 - 18:00
  • Zaterdag Open voor cursussen
  • Zondag Gesloten

© 2024 - Praktijk Verhoeff

Creatie & Realisatie door The MindOffice